تاثیر دیدن فیلم غمگین برروی افراد!
وقتی فیلم‌های غمگینی با موضوع عشق و علاقه تماشا می‌کنیم، به یاد افراد مورد علاقه خود می‌افتیم. همین افکار و یادآوری روابط خوبی که داریم باعث میشود در پایان فیلم خوشحال‌تر باشیم.
وقتی یک فیلم غمگین تماشا می‌کنید چه احساسی پیدا می‌کنید؟ معمولا افراد فکر می‌کنند تماشای فیلم‌های غمگین آن‌ها را غمگین و ناراحت می‌کند، اما به نظر دانشمندان کاملا برعکس است و افراد بعد از تماشای یک فیلم غمگین خوشحال‌تر هم میشوند!
به گزارش هلث‌دی، سیلویا نوبلاخ وسترویک، استادیار ارتباطات در دانشگاه ایالت اوهایو در مطالعه جدید خود به این نتیجه رسیده و در این مورد می‌گوید: «داستان‌های غمگین معمولا روی موضوعات مربوط به عشق‌های جاودان تمرکز می‌کنند. این امر باعث میشود که بیننده به یاد فرد مورد علاقه خود بیفتد و خوبی آن‌ها را به یاد بیاورد.»
در مطالعه وی 361 دانشجو شرکت داشتند که نسخه کوتاه فیلم «جبران» را تماشا کردند. فیلم در مورد دو جوان عاشق است که در جنگ جهانی دوم از هم جدا میشوند و می‌میرند. قبل و بعد از تماشای فیلم شرکت‌کنندگان در مطالعه، به سوالاتی پاسخ می‌دادند که نشان می‌داد چقدر در زندگی خود خوشحال هستند.
نتایج مطالعه حاکی از آن است که هرچه فیلم بیشتر باعث شود که فرد به شخص مورد علاقه خود فکر کند، میزان افزایش خوشحالی او بعد از تماشای فیلم هم بیشتر میشود؛ این در حالی است که افرادی که در طول تماشای فیلم افکارشان بیشتر متمرکز بر خودشان است، مثلا این که زندگی من به بدی زندگی شخصیت‌های این فیلم نیست، این افزایش در میزان خوشحالی را بعد از فیلم تجربه نمی‌کنند.
نوبلاخ وسترویک در توضیح می‌گوید: «به نظر می‌رسد مردم از داستان‌های غم‌انگیز به عنوان بازتابی برای روابط مهم زندگی خود استفاده می‌کنند تا خوبی این روابط را به خاطر بیاورند. شاید همین امر توضیح خوبی باشد برای این که چرا فیلم‌های غم‌انگیز در بین مخاطبان بسیار پرطرفدار هستند، علی‌رغم غمی که مردم در طول تماشای فیلم شاهد آن هستند.»
وقتی یک فیلم غمگین تماشا می‌کنید چه احساسی پیدا می‌کنید؟ معمولا افراد فکر می‌کنند تماشای فیلم‌های غمگین آن‌ها را غمگین و ناراحت می‌کند، اما به نظر دانشمندان کاملا برعکس است و افراد بعد از تماشای یک فیلم غمگین خوشحال‌تر هم میشوند!
به گزارش هلث‌دی، سیلویا نوبلاخ وسترویک، استادیار ارتباطات در دانشگاه ایالت اوهایو در مطالعه جدید خود به این نتیجه رسیده و در این مورد می‌گوید: «داستان‌های غمگین معمولا روی موضوعات مربوط به عشق‌های جاودان تمرکز می‌کنند. این امر باعث میشود که بیننده به یاد فرد مورد علاقه خود بیفتد و خوبی آن‌ها را به یاد بیاورد.»
در مطالعه وی 361 دانشجو شرکت داشتند که نسخه کوتاه فیلم «جبران» را تماشا کردند. فیلم در مورد دو جوان عاشق است که در جنگ جهانی دوم از هم جدا میشوند و می‌میرند. قبل و بعد از تماشای فیلم شرکت‌کنندگان در مطالعه، به سوالاتی پاسخ می‌دادند که نشان می‌داد چقدر در زندگی خود خوشحال هستند.
نتایج مطالعه حاکی از آن است که هرچه فیلم بیشتر باعث شود که فرد به شخص مورد علاقه خود فکر کند، میزان افزایش خوشحالی او بعد از تماشای فیلم هم بیشتر میشود؛ این در حالی است که افرادی که در طول تماشای فیلم افکارشان بیشتر متمرکز بر خودشان است، مثلا این که زندگی من به بدی زندگی شخصیت‌های این فیلم نیست، این افزایش در میزان خوشحالی را بعد از فیلم تجربه نمی‌کنند.
نوبلاخ وسترویک در توضیح می‌گوید: «به نظر می‌رسد مردم از داستان‌های غم‌انگیز به عنوان بازتابی برای روابط مهم زندگی خود استفاده می‌کنند تا خوبی این روابط را به خاطر بیاورند. شاید همین امر توضیح خوبی باشد برای این که چرا فیلم‌های غم‌انگیز در بین مخاطبان بسیار پرطرفدار هستند، علی‌رغم غمی که مردم در طول تماشای فیلم شاهد آن هستند.»
